Dispositivos móbiles.
Un dispositivo móbil pódese definir como un aparato dun tamaño pequeno, con algunhas capacidades de procesamento, con conexión permanente ou intermitente a unha rede, con memoria limitada, que foi deseñado especificamente para unha función.
Hoxe en día podemos encontrar unha multitude de dispositivos móbiles, onde os teléfonos móbiles e os PDAs son os tipos de dispositivos máis utilizados e coñecidos na actualidade, os que ofrecen maior variedade de aplicacións multimedia e os que máis posibilidades de evolución presentan neste sentido.
Unha característica importante é o concepto de mobilidade, os dispositivos móbiles son pequenos para poder portarse e ser doadamente empregados durante o seu transporte. En moitas ocasións poden ser sincronizados con algún sistema da computadora para actualizar aplicacións e datos. con algunhas capacidades de procesamento, con conexión permanente ou intermitente a unha rede, con memoria limitada, deseñados especificamente para unha función, pero que poden levar a cabo outras máis xerais. A maioría destes aparatos poden ser transportados no peto do propietario e outros están integrados dentro doutros maiores, controlando a súa funcionalidade (como pode ser o ordenador integrado nunha lavadora). un dispositivo móbil non soamente son celulares.
Os dispositivos móbiles volvéronse un dos mellores inventos que existiron. A primeira xeración de dispositivos móbiles que se crearon utilizaban múltiples sitios conectados, e podíanse recibir chamadas dun sitio a outro. A primeira rede celular foi feita no ano 1977 en Chicago e comezou a funcionar ben en 1978. Despois deste ano contaba cun aproximado de 1300 clientes. En 1979 unha rede celular foi lanzada en Xapón. Esta rede cubría toda a área de Tokyo, con 23 estacións base ás que se comunicaba. Despois esta rede expandiuse ata cubrir todo Xapón e converteuse na primeira rede 1 G nacional.
Agora os móbiles convertéronse en dispositivos non só de comunicación por medio de chamadas, mensaxes de texto multimedia ou normais e comunicación por medio de redes sociais, senón que se volveron aparatos de entretemento onde poden descargar aplicacións, tomar fotos, vídeo, compartilos, escoitar música, internet, axenda, entre outras moitas funcións que se foron implementar co paso dos tempos.
Algúns destes dispositivos móbiles son:
-Ordenadores portátiles.
-Dispositivos de man (handheld, como teléfonos móbiles, asistentes dixitais persoais ou PDA, gps, videocámaras, etc.)
-Dispositivos que se poden levar postos (reloxos dixitais con funcionalidades semellantes a PDA, prendas de vestir con tecnoloxía implantada, sensores, etc.)
-Dispositivos insertados en aparatos (vehículos, electrodomésticos, etc.)
Hoxe en día podemos encontrar unha multitude de dispositivos móbiles, onde os teléfonos móbiles e os PDAs son os tipos de dispositivos máis utilizados e coñecidos na actualidade, os que ofrecen maior variedade de aplicacións multimedia e os que máis posibilidades de evolución presentan neste sentido.
Unha característica importante é o concepto de mobilidade, os dispositivos móbiles son pequenos para poder portarse e ser doadamente empregados durante o seu transporte. En moitas ocasións poden ser sincronizados con algún sistema da computadora para actualizar aplicacións e datos. con algunhas capacidades de procesamento, con conexión permanente ou intermitente a unha rede, con memoria limitada, deseñados especificamente para unha función, pero que poden levar a cabo outras máis xerais. A maioría destes aparatos poden ser transportados no peto do propietario e outros están integrados dentro doutros maiores, controlando a súa funcionalidade (como pode ser o ordenador integrado nunha lavadora). un dispositivo móbil non soamente son celulares.
Os dispositivos móbiles volvéronse un dos mellores inventos que existiron. A primeira xeración de dispositivos móbiles que se crearon utilizaban múltiples sitios conectados, e podíanse recibir chamadas dun sitio a outro. A primeira rede celular foi feita no ano 1977 en Chicago e comezou a funcionar ben en 1978. Despois deste ano contaba cun aproximado de 1300 clientes. En 1979 unha rede celular foi lanzada en Xapón. Esta rede cubría toda a área de Tokyo, con 23 estacións base ás que se comunicaba. Despois esta rede expandiuse ata cubrir todo Xapón e converteuse na primeira rede 1 G nacional.
Agora os móbiles convertéronse en dispositivos non só de comunicación por medio de chamadas, mensaxes de texto multimedia ou normais e comunicación por medio de redes sociais, senón que se volveron aparatos de entretemento onde poden descargar aplicacións, tomar fotos, vídeo, compartilos, escoitar música, internet, axenda, entre outras moitas funcións que se foron implementar co paso dos tempos.
Algúns destes dispositivos móbiles son:
-Ordenadores portátiles.
-Dispositivos de man (handheld, como teléfonos móbiles, asistentes dixitais persoais ou PDA, gps, videocámaras, etc.)
-Dispositivos que se poden levar postos (reloxos dixitais con funcionalidades semellantes a PDA, prendas de vestir con tecnoloxía implantada, sensores, etc.)
-Dispositivos insertados en aparatos (vehículos, electrodomésticos, etc.)
 |
| Dispositivos móbiles. |
Computación móbil e oblicua.
->Computación móbil.
A Computación Móbil é un termo moi utilizado para describir o uso de computadora sen a necesidade de estar conectadas a unha rede, xa sexa por raio, satélite, etc. Pódese definir a Computación Móbil como a serie de artefactos e equipos portátiles, hardware que fan uso da computación para lograr o seu funcionamento, así, tense ás computadoras portátiles, os teléfonos celulares, os cadernos de notas computarizados, as calculadoras de peto, etc.
Na actualidade non existen moitas as persoas que traen a súa computadora na computación móbil deixou de ser un instrumento de presunción, para converterse nun medio de traballo., é practicamente dicir que é parte do uniforme do profesionais, do vendedor e ata o que control a no inventario e un camión, nunha nova tecnoloxía.
É a realización de tarefas informáticas mentres o usuario está en movemento en lugares distintos do seu ámbito habitual.
Os dispositivos prestan os seus servizos de forma independente.
Úsanse pequenos dispositivos de doado transporte: teléfonos,netbooks, portátiles, PDA...
Ten aplicacións definidas, como procesadores de texto, conexión a internet, correo electrónico, reprodución de vídeos...
->Computación ubicua.
A computación ubicua ou dominante foi nomeada e popularizada por primeira vez por Mark Weiser. El tivo a visión de crear ambientes que comprenden o cálculo e a comunicación sinxelamente integrada co usuario final.
En Infosys, a nosa visión de computación dominante tamén se concentra no usuario final. Cremos que a computación ubicua é un compoñente integral na construción a empresa do mañá.
Algunhas tecnoloxías, dispositivos e redes, facilitan sen problemas as funcionalidades relacionadas con computación, comunicación, colaboración, e comercio para o usuario final. Isto é posible mediante a incorporación de sensores, controladores, dispositivos e información no mundo físico, creando interaccións máis simples. A computación dominante revolucionase a forma en que os humanos interactuar co mundo que os rodea. Ao converter case todo nun dispositivo de computación, a computación ubicua está a facer imperativo para as compañías alcanzar o usuario final por medio dunha multitude de dispositivos tanto arámicos coma inarámicos.
Á súa vez, os usuarios poden acceder ao contido e aplicacións a través de múltiples canles e redes sociais. Isto resulta nun crecemento exponencial de información que necesita ser monitorizada constantemente e analizada. As plataformas de redes sociais están involucradas co usuario final dun xeito informal. O contido e ideas acumuladas convértense na suma da intelixencia colectiva dos usuarios finais.
As empresas deben estar preparadas para proporcionar unha experiencia ao usuario máis simple entre os dispositivos e redes e involucralos e conectalos a través de redes e plataformas. Os tres temas significantes que axudaran na evolución da computación ubicua son: Intelixencia, Computación baseada en Nubes e Redes de Sensores.
É a integración da informática no ámbito da persoa, con dispositivos móbiles que poden comunicarse entre eles de forma intelixente e transparente para o usuario.
Hai un uso combinado de todos os dispositivos, de forma que o individuo interacciona con todos.
Úsanse dispositivos electrónicos inmersos nos apartados que utilizamos cotiamente; por exemplo, a radio dun coche con Bluetooth para conexión de teléfonos móbiles.
Ten un interface invisible para o usuario, é dicir, non é necesario que o usuario aprenda a manexar os dispositivos.
A Computación Móbil é un termo moi utilizado para describir o uso de computadora sen a necesidade de estar conectadas a unha rede, xa sexa por raio, satélite, etc. Pódese definir a Computación Móbil como a serie de artefactos e equipos portátiles, hardware que fan uso da computación para lograr o seu funcionamento, así, tense ás computadoras portátiles, os teléfonos celulares, os cadernos de notas computarizados, as calculadoras de peto, etc.
Na actualidade non existen moitas as persoas que traen a súa computadora na computación móbil deixou de ser un instrumento de presunción, para converterse nun medio de traballo., é practicamente dicir que é parte do uniforme do profesionais, do vendedor e ata o que control a no inventario e un camión, nunha nova tecnoloxía.
É a realización de tarefas informáticas mentres o usuario está en movemento en lugares distintos do seu ámbito habitual.
Os dispositivos prestan os seus servizos de forma independente.
Úsanse pequenos dispositivos de doado transporte: teléfonos,netbooks, portátiles, PDA...
Ten aplicacións definidas, como procesadores de texto, conexión a internet, correo electrónico, reprodución de vídeos...
 |
| Comunicación móbil. |
->Computación ubicua.
A computación ubicua ou dominante foi nomeada e popularizada por primeira vez por Mark Weiser. El tivo a visión de crear ambientes que comprenden o cálculo e a comunicación sinxelamente integrada co usuario final.
En Infosys, a nosa visión de computación dominante tamén se concentra no usuario final. Cremos que a computación ubicua é un compoñente integral na construción a empresa do mañá.
Algunhas tecnoloxías, dispositivos e redes, facilitan sen problemas as funcionalidades relacionadas con computación, comunicación, colaboración, e comercio para o usuario final. Isto é posible mediante a incorporación de sensores, controladores, dispositivos e información no mundo físico, creando interaccións máis simples. A computación dominante revolucionase a forma en que os humanos interactuar co mundo que os rodea. Ao converter case todo nun dispositivo de computación, a computación ubicua está a facer imperativo para as compañías alcanzar o usuario final por medio dunha multitude de dispositivos tanto arámicos coma inarámicos.
Á súa vez, os usuarios poden acceder ao contido e aplicacións a través de múltiples canles e redes sociais. Isto resulta nun crecemento exponencial de información que necesita ser monitorizada constantemente e analizada. As plataformas de redes sociais están involucradas co usuario final dun xeito informal. O contido e ideas acumuladas convértense na suma da intelixencia colectiva dos usuarios finais.
As empresas deben estar preparadas para proporcionar unha experiencia ao usuario máis simple entre os dispositivos e redes e involucralos e conectalos a través de redes e plataformas. Os tres temas significantes que axudaran na evolución da computación ubicua son: Intelixencia, Computación baseada en Nubes e Redes de Sensores.
É a integración da informática no ámbito da persoa, con dispositivos móbiles que poden comunicarse entre eles de forma intelixente e transparente para o usuario.
Hai un uso combinado de todos os dispositivos, de forma que o individuo interacciona con todos.
Úsanse dispositivos electrónicos inmersos nos apartados que utilizamos cotiamente; por exemplo, a radio dun coche con Bluetooth para conexión de teléfonos móbiles.
Ten un interface invisible para o usuario, é dicir, non é necesario que o usuario aprenda a manexar os dispositivos.
Tipos de conexión inarámica.
A conexión dos dispositivos móviles necesitan redes de comunicacións inarámicas (wireless networks). Existen diversas tecnoloxías de comunicacións inarámicas. As máis utilizadas son:
Redes WIFI
Úsase o termo Wi-Fi (wireless fidelity ou fidelidade sen cables) para designar a todas as solucións informáticas que utilizan tecnoloxía inarámica 802.11 para crear redes. 802.11 é o estándar máis utilizado para conectar ordenadores a distancia. O uso máis frecuente desta tecnoloxía é a conexión de portátiles a internet dende as proximidades dun punto de acceso ou hotspot. Estes puntos son cada vez máis abundantes e permiten a calquera usuario utilizar a rede sen necesidade de instalar un cable telefónico. A emisión e recepción de datos realízase a través de radiofrecuencia. Existen diferentes formatos de conexión, pero o máis popular é o coñecido como 802.11 b, que opera na banda dos 2,4 gigahertzios, a mesma que as microondas da telefonía móbil.
Úsase o termo Wi-Fi (wireless fidelity ou fidelidade sen cables) para designar a todas as solucións informáticas que utilizan tecnoloxía inarámica 802.11 para crear redes. 802.11 é o estándar máis utilizado para conectar ordenadores a distancia. O uso máis frecuente desta tecnoloxía é a conexión de portátiles a internet dende as proximidades dun punto de acceso ou hotspot. Estes puntos son cada vez máis abundantes e permiten a calquera usuario utilizar a rede sen necesidade de instalar un cable telefónico. A emisión e recepción de datos realízase a través de radiofrecuencia. Existen diferentes formatos de conexión, pero o máis popular é o coñecido como 802.11 b, que opera na banda dos 2,4 gigahertzios, a mesma que as microondas da telefonía móbil.
Redes WiMAX
WIMAX, Worldwide Interoperability for Microwave Access(interoperabilidade mundial para acceso por microondas), é unha norma de transmisión de datos usando ondas de raio.
WiMAX permite a recepción de datos mediante microondas e a retransmisión mediante ondas de raio. Isto facilita o acceso non só en zonas de poboación, senón tamén en zonas illadas.
As características principais das redes WiMAX son:
- Capa MAC con soporte de múltiples especificacións físicas (PHY).
- Distancias de ata 50 quilómetros (teórica).
- Velocidades de ata 70 Mbps.
- Facilidades para engadir máis canles.
- Anchos de banda configurables e non pechados.
- Soporte nativo para calidade de servizo (QoS)
WIMAX, Worldwide Interoperability for Microwave Access(interoperabilidade mundial para acceso por microondas), é unha norma de transmisión de datos usando ondas de raio.
WiMAX permite a recepción de datos mediante microondas e a retransmisión mediante ondas de raio. Isto facilita o acceso non só en zonas de poboación, senón tamén en zonas illadas.
As características principais das redes WiMAX son:
- Capa MAC con soporte de múltiples especificacións físicas (PHY).
- Distancias de ata 50 quilómetros (teórica).
- Velocidades de ata 70 Mbps.
- Facilidades para engadir máis canles.
- Anchos de banda configurables e non pechados.
- Soporte nativo para calidade de servizo (QoS)
Redes ad-hoc
Unha rede Ad-Hoc é unha rede formada por dispositivos de comunicación inalámbricos que conéctanse por períodos de duración curta. Estes dispositivos pódense comunicar sen necesidade de ningún AP ou infraestrutura existente.Una rede ¨Ad hoc¨, consiste nun grupo de ordenadores que se comunican cada un directamente cós outros a través dos sinais de raio se usar un punto de acceso.As configuracións ¨Ad hoc¨, son comunicacións de tipo punto a punto. Soamente os ordenadores dentro dun rango de transmisión definido poden comunicarse entre eles. A tecnoloxía é utilizada en varios campos como no exército, celulares e xogos de videos. En fin, na tecnoloxía ¨Ad hoc¨, cada terminal de comunicación se comunica cós seus compañeiros para facer unha rede ¨peer to peer¨.
Unha rede Ad-Hoc é unha rede formada por dispositivos de comunicación inalámbricos que conéctanse por períodos de duración curta. Estes dispositivos pódense comunicar sen necesidade de ningún AP ou infraestrutura existente.Una rede ¨Ad hoc¨, consiste nun grupo de ordenadores que se comunican cada un directamente cós outros a través dos sinais de raio se usar un punto de acceso.As configuracións ¨Ad hoc¨, son comunicacións de tipo punto a punto. Soamente os ordenadores dentro dun rango de transmisión definido poden comunicarse entre eles. A tecnoloxía é utilizada en varios campos como no exército, celulares e xogos de videos. En fin, na tecnoloxía ¨Ad hoc¨, cada terminal de comunicación se comunica cós seus compañeiros para facer unha rede ¨peer to peer¨.
Comunicación WAP
O Protocolo de Aplicacións Inarámicas ou Wireless Application Protocol (WAP), permite a comunicación inarámica dun dispositivo móbil equipado con micro-browser ou micro-navegador e un gateway conectado a Internet. É un protocolo creado para acceder a Internet dende os teléfonos móbiles. WAP é unha tecnoloxía que pode compararse doadamente cos da Internet, porque estes se basean neles.
O protocolo inclúe especificacións para as capas de sesión e de transporte do modelo OSI, así como funcionalidades de seguridade.WAP tamén define un ámbito de aplicacións. WAP é escalable, permitindo así ás aplicacións dispoñer das capacidades de pantalla e recursos de rede segundo a súa necesidade e nunha gran variedade de tipos de terminais. Os servizos poderán ser aplicables a pantallas dunha soa liña ou a terminais moito máis complexos. Como calquera estándar, as vantaxes son múltiples á hora de desenvolver aplicacións, fabricar terminais ou estruturar a rede. Con WAP pódese navegar por Internet, dende a pantalla dun móbil, e consultar unha conta bancaria, comprar un billete de avión, reservar un cuarto de hotel, ler o correo electrónico ou xogar on-line con outras persoas a miles de quilómetros...
O Protocolo de Aplicacións Inarámicas ou Wireless Application Protocol (WAP), permite a comunicación inarámica dun dispositivo móbil equipado con micro-browser ou micro-navegador e un gateway conectado a Internet. É un protocolo creado para acceder a Internet dende os teléfonos móbiles. WAP é unha tecnoloxía que pode compararse doadamente cos da Internet, porque estes se basean neles.
O protocolo inclúe especificacións para as capas de sesión e de transporte do modelo OSI, así como funcionalidades de seguridade.WAP tamén define un ámbito de aplicacións. WAP é escalable, permitindo así ás aplicacións dispoñer das capacidades de pantalla e recursos de rede segundo a súa necesidade e nunha gran variedade de tipos de terminais. Os servizos poderán ser aplicables a pantallas dunha soa liña ou a terminais moito máis complexos. Como calquera estándar, as vantaxes son múltiples á hora de desenvolver aplicacións, fabricar terminais ou estruturar a rede. Con WAP pódese navegar por Internet, dende a pantalla dun móbil, e consultar unha conta bancaria, comprar un billete de avión, reservar un cuarto de hotel, ler o correo electrónico ou xogar on-line con outras persoas a miles de quilómetros...
Redes por infrarrojos (IR)
As redes de luz infravermella están limitadas polo espazo e case xeralmente a utilizan redes nas que as estacións se encontran nun só cuarto ou piso, algunhas compañías que teñen as súas oficinas en varios edificios realizan a comunicación colocando os receptores/emisores nas ventás dos edificios. As transmisións de raio frecuencia teñen unha desvantaxe: que os países están a tratar de poñerse de acordo en canto ás bandas que cada un pode utilizar, ao momento de realizar este traballo xa se reuniron varios países para tratar de organizarse en canto a que frecuencias poden utilizar cada un. A transmisión Infravermella non ten este inconveniente polo tanto é actualmente unha alternativa para as Redes Inarámicas.
As redes de luz infravermella están limitadas polo espazo e case xeralmente a utilizan redes nas que as estacións se encontran nun só cuarto ou piso, algunhas compañías que teñen as súas oficinas en varios edificios realizan a comunicación colocando os receptores/emisores nas ventás dos edificios. As transmisións de raio frecuencia teñen unha desvantaxe: que os países están a tratar de poñerse de acordo en canto ás bandas que cada un pode utilizar, ao momento de realizar este traballo xa se reuniron varios países para tratar de organizarse en canto a que frecuencias poden utilizar cada un. A transmisión Infravermella non ten este inconveniente polo tanto é actualmente unha alternativa para as Redes Inarámicas.
BlueTooth
Sistema de interconexión inarámica entre diferentes dispositivos electrónicos, como ordenadores, teléfonos móbiles, auriculares, etc. Permite a transferencia de datos entre dispositivos que o soportan.
Existen equipos Bluetooth clase 1, 2 e 3. As diferenzas existentes nas clases, só afectan ao alcance da comunicación inarámica. Os dispositivos clase 1 chegan a 100 metros, os de clase 2 fano a 20 metros, mentres que os Bluetooth de terceira clase, posúen apenas un metro de alcance e son os que case non se usan.
Sistema de interconexión inarámica entre diferentes dispositivos electrónicos, como ordenadores, teléfonos móbiles, auriculares, etc. Permite a transferencia de datos entre dispositivos que o soportan.
Existen equipos Bluetooth clase 1, 2 e 3. As diferenzas existentes nas clases, só afectan ao alcance da comunicación inarámica. Os dispositivos clase 1 chegan a 100 metros, os de clase 2 fano a 20 metros, mentres que os Bluetooth de terceira clase, posúen apenas un metro de alcance e son os que case non se usan.
 |
| BlueTooth. |
Adaptadores USB.
É un pequeno dispositivo que ten a función de enviar e recibir datos sen a necesidade de cables nas redes inarámicas de área local ("W-LAN "Wireless Local Area Network"), isto é entre redes inarámicas de computadoras. O adaptador insírese dentro do porto USB da computadora e polas súas características de portabilidade, non integra antena externa, senón que trae o receptor integrado dentro do corpo da cuberta.
Compiten actualmente no mercado contra as tarxetas de rede inarámicas, as cales se instalan dentro do gabinete da computadora e teñen a desvantaxe de que é complicado estar a cambialas de equipo.
Compiten actualmente no mercado contra as tarxetas de rede inarámicas, as cales se instalan dentro do gabinete da computadora e teñen a desvantaxe de que é complicado estar a cambialas de equipo.
 |
| Adaptadores USB. |
Blackberry.
BlackBerry é unha liña de dispositivos smartphone desenvolvidos pola empresa canadense RIM dende 1996.
Funciona como un asistente persoal con libreta de direccións, calendario, notas, emails, reprodutor de video e audio, cámara, etc.
BlackBerry é sumamente poderoso en canto a intercambio de mensaxes refírese, tanto email, coma SMS. Posúe ferramentas de autocorrección, autotexto, predición de texto, atallos de teclado, integración con Facebook, MySpace, ICQ, Live Messenger, Yahoo Messenger, etc. Todas as notificacións e conversacións son mostradas nunha aplicacións unificada.
BlackBerry é un dos teléfonos intelixentes máis populares do mundo, xunto con Symbian, iOS e Android.
Funciona como un asistente persoal con libreta de direccións, calendario, notas, emails, reprodutor de video e audio, cámara, etc.
BlackBerry é sumamente poderoso en canto a intercambio de mensaxes refírese, tanto email, coma SMS. Posúe ferramentas de autocorrección, autotexto, predición de texto, atallos de teclado, integración con Facebook, MySpace, ICQ, Live Messenger, Yahoo Messenger, etc. Todas as notificacións e conversacións son mostradas nunha aplicacións unificada.
BlackBerry é un dos teléfonos intelixentes máis populares do mundo, xunto con Symbian, iOS e Android.
 |
| Blackberry. |
No hay comentarios:
Publicar un comentario